zzz

حالم خیلی بده.. از اون شب به بعد حالم یجور دیگه بد شد.. یجور دیگه ای ناامیدی اومد سراغم.. یجور دیگه داغونم.. روح و روانم خیلی بدجور بهم ریخته... نفس کشیدن حتی واسم سخته.. 

من اصلا دیگه ادم نیستم.. دیگه هیچ حسی ندارم.. دیگه احساس ادم بودن نمیکنم.. دیگه هیچی واسم مهم نیست 

ناامیدی همه وجودم و گرفته. همه دنیامو بی کسی و ناامیدی و ترس گرفته.. وقتی دیگه هیچکسی و تو دنیا ندارم.. وقتی دیگه هیچ آینده ای ندارم.. وقتی جز سیاهی چیزی توی اینده نمی بینم 

 

اصلا حس و حالم انقدررررر داغون و وحشتناکه که گفتنی نیست.. با کلمات نمیشه گفت و تعریفش کرد! اما احتیاج داشتم و دارم که حرف بزنم ازش .. چون یه بغض اندازه کوه تو وجودمه.. چون توی قلبم یه چیزایی انگاری قفل شده .. احساس خفگی میکنم بس که حرف و بغض تو وجودمه.. 

 

زندگیم و ایندم نابود شد.. این تنها کلمه ای هست که میتونم بصورت خلاصه از هزاران کلمه و جمله ای که تو وجودم هست بگم .. ایندم تباه شد.. تنهای تنها موندم تو دنیا..